Moritzbastei w Lipsku

Moritzbastei w Lipsku to niezwykłe centrum kultury, które mieści się w jedynej zachowanej części średniowiecznych fortyfikacji miasta. Została zbudowana w latach 1551-1554 jako renesansowy bastion, nazwany na cześć elektora Saksonii, Moritza. W czasie II wojny światowej została zniszczona, a jej piwnice zasypano gruzem. W latach 70. XX wieku studenci rozpoczęli trwające osiem lat prace społeczne, aby usunąć rumowisko i odrestaurować obiekt. W 1982 roku Moritzbastei została otwarta jako studencki klub, a od 1993 roku funkcjonuje jako największe centrum kultury w Lipsku. Dziś w zabytkowych, sklepionych piwnicach odbywają się koncerty, wystawy, imprezy taneczne, projekcje filmów i inne wydarzenia. 

Oderwani od rzeczywistości współcześni...

"Unzeitgemäße Zeitgenossen" to rzeźba z brązu, autorstwa artysty Bernda Göbela, zlokalizowana w centrum Lipska. Została stworzona w 1990 roku, w czasie politycznej zmiany w Niemczech. Rzeźba składa się z popękanej kolumny oraz poprzecznej belki. Na belce balansuje pięć nagich, ludzkich postaci, symbolizujących krytyczny ogląd ludzkiej egzystencji. Każda z figur, przedstawiających satyrycznie "współczesnych", ma unikalne akcesoria. 

Do postaci należą m.in.: racjonalizatorka, pedagog, teoretyk i diagnostyk. Tytuł "Nie na czasie współcześni" odnosi się do nieprzystających do ówczesnej epoki, niezależnych umysłów. Na rzeźbie wyryto także cytaty Goethego i Brechta, co dodaje jej głębszego, intelektualnego wymiaru. Dzieło to znajduje się we wschodniej części ulicy Grimmaische Straße, będąc popularnym miejscem dla turystów w Lipsku.

Opera w Lipsku

Obecny budynek opery w Lipsku to modernistyczny gmach, otwarty w 1960 roku. Zastąpił on neorenesansowy Neues Theater, który został zniszczony podczas bombardowań w grudniu 1943 roku. Architekci Kunz Nierade i Kurt Hemmerling zaprojektowali go z uwzględnieniem powojennych realiów, co nadało mu prosty i funkcjonalny charakter. Położony na Augustusplatz, gmach stanowi do dziś jeden z punktów orientacyjnych miasta. 

W momencie inauguracji opera posiadała jeden z najnowocześniejszych sprzętów scenicznych w Europie. Wnętrze budynku, choć surowe w porównaniu do klasycznych oper, chwalone jest za doskonałą akustykę i widoczność z prawie każdego miejsca. Dziś Oper Leipzig jest ważnym centrum życia kulturalnego, wystawiającym zarówno tradycyjne, jak i współczesne przedstawienia operowe i baletowe.

Pomnik Schillera w Lipsku

Marmurowy pomnik Fryderyka Schillera w Lipsku ma szczególne znaczenie, ponieważ był pierwszym w historii Niemiec monumentem poświęconym temu wybitnemu niemieckiemu poecie. Znajduje się w zachodniej części Parku Schillera (u zbiegu ulic Neumarkt i Schillerstraße) w centrum miasta, gdzie upamiętnia literackiego geniusza, który spędził czas w Lipsku. 4,5-metrowy pomnik, wykonany z białego marmuru z Laas, został zaprojektowany przez lipskiego rzeźbiarza Johannesa Hartmanna, a wykonany przez Augusta Schmiemanna.

Składa się z wysokiego, kwadratowego, marmurowego cokołu, na którym spoczywa marmurowe popiersie Schillera, zwrócone na zachód z antycznym, pustym spojrzeniem. Napis SCHILLER jest wyryty w górnej części cokołu. Postument stoi na schodkowej marmurowej podstawie, która podtrzymuje również dwie naturalnej wielkości, nagie postacie z marmuru, które z żalem opierają się o podstawę po lewej stronie - mężczyzna, symbolizujący „Wzniosłość” i po prawej stronie - kobieta, symbolizująca „Tragedię”. Pomnik Schillera został odsłonięty 9 maja 1914 roku. 

Oprócz samego pomnika, Lipsk szczyci się także Domem Schillera, gdzie poeta pracował nad takimi dziełami jak Oda do radości.

Elementy rzeźbiarskie pomnika bitwy narodów w Lipsku

Elementy rzeźbiarskie pomnika Bitwy Narodów powstały pod kierownictwem Christiana Behrensa i Franza Metznera. Pomnik szczyci się bogatą rzeźbą, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Na zewnętrznej ścianie kopuły znajduje się dwunastu kolosalnych strażników wolności. Przedstawiają rycerzy z pochylonymi głowami, wspierających się na mieczach. Na szczycie wieży znajduje się napis „18 października 1813”, nawiązujący do decydującego dnia Bitwy Narodów. Na szczycie głównych schodów znajduje się napis „Bóg z nami” (Gott mit uns), nawiązujący do pruskiego okrzyku bojowego. Nad głównym wejściem do pomnika znajduje się monumentalna figura św. Michała. 

W związku z tym napis „Święty Michał” (Sanct Michael) widnieje w aureoli figury, zaprojektowanej przez rzeźbiarza Christiana Behrensa. Archanioł Michał jest uważany za patrona Niemiec od zwycięskiej bitwy pod Lechfeld z 955 roku. Po obu stronach znajdują się dwie płaskorzeźby, każda o wysokości 19 metrów i szerokości 30 metrów, przedstawiające poległych w bitwie pod Lipskiem. Podłużnice schodów zdobią głowy Barbarossy.

Architektura pomnika bitwy narodów w Lipsku

Pomnik Bitwy Narodów w Lipsku ma plan kwadratu. Dolna część składa się z cokołu, przed którym znajdują się szerokie schody zwieńczone posągiem św. Michała Archanioła. 

Zwieńczeniem jest wielopoziomowa konstrukcja, z której z każdej strony prowadzą do wnętrza trzy wąskie schody. Środkowa część ma kształt sześcianu z dużym łukiem po bokach i trzema małymi oknami powyżej. Również zwieńczona jest wielopoziomową konstrukcją, wokół której biegnie wąska platforma widokowa. 

Górna część składa się z kopuły otoczonej dwunastoma monumentalnymi figurami strażników i zwieńczonej kwadratową platformą widokową.

Pomnik Bitwy Narodów ma 91 metrów wysokości (mierzonej od poziomu ulicy) i zwrócony jest w stronę głównego pola bitwy. Od podstawy cokołu do platformy widokowej na szczycie prowadzi 500 schodów, w większości wznoszących się ciasnymi spiralami. Nawet w momencie otwarcia pomnika winda umożliwiała dostęp z krypty na platformę widokową na wysokości 57 metrów.

Mając 91 metrów wysokości, jest to najwyższy pomnik w Europie i jeden z najsłynniejszych symboli Lipska. Stanowi on doskonale widoczny punkt orientacyjny o imponującej sylwetce, widocznej z oddalonego o 105 kilometrów szczytu Fichtelberg w pogodny dzień. Dla porównania, nowojorska Statua Wolności jest tylko o około 2 metry wyższa od lipskiego Pomnika Bitwy Narodów.

Hala chwały w pomniku bitwy narodów w Lipsku

Hala chwały otwiera się jako centralna przestrzeń pamięci, prezentująca cztery cnoty Niemców: 

siłę narodową po stronie północnej, 

gotowość do poświęceń po stronie wschodniej, 

odwagę po stronie południowej 

i siłę wiary po stronie zachodniej. 

9,5-metrowe posągi wzorowane są na starożytnych egipskich kolumnach Memnona w Tebach, stworzonych przez rzeźbiarza Franza Metznera. Masywne łuki między figurami symbolizującymi cnoty zdobią witraże i ciężkie żelazne drzwi, nadając hali chwały wygląd katedry. Każdy łuk podzielony jest dwiema półkolumnami z wysokimi reliefami przedstawiającymi żałobnych mężczyzn i kobiety. 

Krypta w pomniku narodów w Lipsku

Z głównych schodów zwiedzający wchodzą do wnętrza, podzielonego na kryptę, położoną poniżej i hali chwały powyżej. Krypta stanowi symboliczny grób ponad 120 000 poległych w bitwie pod Lipskiem. Osiem filarów krypty ma kształt ogromnych masek pośmiertnych, którym przewodniczą dwaj monumentalni strażnicy zmarłych. Postacie te przedstawiają rycerzy z pochylonymi głowami, opierających się na tarczach. 

Kopuła pomnika bitwy narodów w Lipsku

Kopuła wieńczy szczyt monumentalnego pomnika Bitwy Narodów w Lipsku, osiągając wysokość 91 metrów. Po wejściu na górę, odwiedzający mogą podziwiać imponującą panoramę miasta. Wnętrze kopuły zdobią liczne rzeźby i płaskorzeźby, będące częścią złożonej symboliki monumentu. Program rzeźbiarski stanowią 324 figury konne na wewnętrznej ścianie kopuły.

Kopuła stanowi architektoniczne zwieńczenie budowli upamiętniającej zwycięstwo nad wojskami napoleońskimi w 1813 roku. Dzięki swojemu rozmiarowi i położeniu, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych punktów orientacyjnych Lipska. Wchodząc na szczyt kopuły, przechodzi się przez różne poziomy pomnika, które prowadzą do ostatecznego punktu widokowego.

Jezioro łez

Przed pomnikiem bitwy narodów w Lipsku znajduje się basen o wymiarach 162 na 79 metrów, który w 1938 roku został przemianowany przez narodowych socjalistów na „Jezioro Łez”, aby symbolizować łzy narodów opłakujących poległych w bitwie. 

Nazwa ta jest nadal powszechnie używana w Lipsku.

Powstanie pomnika bitwy narodów w Lipsku

Pomnik Bitwy Narodów w Lipsku został wzniesiony w latach 1898–1913 pod kierownictwem Brunona Schmitza w stylu monumentalnym. Upamiętnia decydującą bitwę pod Lipskiem z 18 października 1813 roku. Pomnik to wieża, w której mieści się hala sławy i krypta. Mierząc około 91 metrów wysokości, jest najwyższym pomnikiem w Europie. Od 16 do 19 października 1813 roku, tuż za Lipskiem rozegrała się Bitwa Narodów, która zakończyła się klęską Napoleona, którą pokonały wojska Rosji, Austrii, Prus i Szwecji. W bitwie, która do I wojny światowej była uważana za największą w historii, po obu stronach walczyli Niemcy. Bitwa Narodów została rozstrzygnięta na korzyść sprzymierzonych mocarstw: Prus, Austrii, Rosji, Szwecji i innych państw europejskich.

Krótko po bitwie poeta Ernst Moritz Arndt (1769–1860) opracował wstępne plany pomnika. Ponieważ Saksonia w bitwie opowiedziała się po stronie Napoleona i poniosła w rezultacie znaczne straty terytorialne, wzniesienie pomnika w Lipsku upamiętniającego tę klęskę było mało prawdopodobne.

W 1895 roku Niemiecki Związek Patriotyczny zorganizował konkurs na pomnik. Ponieważ żadna z propozycji nie spełniła oczekiwań przewodniczącego Związku Patriotycznego, Clemensa Thieme, w następnym roku berliński architekt Bruno Schmitz otrzymał zlecenie na opracowanie nowego projektu.

Kamień węgielny pod pomnik położono 18 października 1898 roku w południowo-wschodniej części miasta. Teren pomnika o powierzchni 42 500 metrów kwadratowych został podarowany przez miasto Lipsk. Pomnik został zbudowany według projektu Brunona Schmitza, a inwestorem był Clemens Thieme. 

Pomnik został odsłonięty 18 października 1913 roku, w setną rocznicę Bitwy Narodów. Głównym gościem uroczystości odsłonięcia był cesarz Wilhelm II. W uroczystości wzięli udział wszyscy książęta cesarstwa niemieckiego oraz liczni inni dostojnicy.