Historia klasztoru Knechtsteden

wejście na teren klasztoru Knechtsteden

Za namową arcybiskupa Kolonii Friedricha I dziekan katedry Hugo von Sponheim w 1130 roku podarował Knechtsteden zakonowi premonstratensów. Kilka lat później rozpoczęto budowę klasztoru. Bazylika została zbudowana w dwóch fazach w latach 1138-1181 w stylu romańskim. Drugi etap budowy został w znacznym stopniu sfinansowany z datków duchownego Alberta z Aachen. Został pochowany za ołtarzem około 1164 roku. W wyniku konfliktów zbrojnych, takich jak bitwa pod Worringen (1288) i oblężenie Neuss przez księcia burgundzkiego Karola Śmiałego (1474), zniszczeniu uległy zabudowania klasztoru i bazyliki. Szczególnie wschodnia apsyda była tak poważnie zniszczona, że ​​opat Ludger kazał ją odnowić w stylu gotyckim w 1477 roku. 

bazylika św. Andrzeja w Knechtsteden

Ponieważ na początku XVIII wieku klasztor był dobrze wyposażony finansowo, przebudowano w tym czasie większość budynków w stylu barokowym, łącznie z budynkiem bramnym (1723).

budynek bramny do klasztoru

Kiedy Napoleon zajął tereny na lewym brzegu Renu w 1795 r., a dwa lata później przyłączył je do Francji, zakonnicy klasztoru Knechtsteden uciekli, a klasztor został splądrowany przez mieszkańców okolicznych miejscowości. Na mocy edyktu, zgodnie z wolą Napoleona, rozwiązano wszystkie klasztory. Klasztor Knechtsteden również padł ofiarą tej sekularyzacji i kilkakrotnie przechodził z rąk do rąk. Ostatecznie Kolońska Administracja na rzecz ubogich nabyła cały kompleks, aby urządzić w nim zakład dla psychicznie chorych. Jednak pożar zniszczył cały kompleks (1869). W 1895 r. dzięki pomocy arcybiskupa kolońskiego Philippa Krementza i zezwoleniu rządu pruskiego ruiny zostały ostatecznie przejęte przez księdza Amandusa Ackera dla zakonu spirytystów. Po bazylice do 1908 roku odbudowywano także pozostałe zabudowania klasztoru. W latach 1896-1905 ks. Acker założył tam szkołę misyjną, nowicjat i seminarium duchowne.

budynek klasztorny

W okresie dyktatury narodowosocjalistycznej klasztor został skonfiskowany i wywłaszczony w 1941 r., członkowie zakonu zostali częściowo wydaleni, a częściowo wcieleni do wojska. Od zakończenia II wojny światowej klasztor ponownie należy do spirytystów.