Romantyczny Ludwik II w Neuschwanstein

jedna z wież Neuschwanstein

Zamek nie jest stary, powstał dopiero w XIX wieku. Pierwsze prace nad budową Neuschwanstein rozpoczęły się 5 września 1869 roku od zbudowania bramy wjazdowej. Następnie wzniesiono część mieszkalną w skład której wchodziły pomieszczenia dla kobiet, wejście boczne i liczne wieże. Na szczególną uwagę zasługują niezwykle dopieszczone przez młodego króla wnętrza. Ludwik był zachwycony kulturą i sztuką średniowiecza, sam utożsamiał się z Parsifalem. Każda komnata została starannie dopracowana przez malarzy historycznych z całego kraju. Z całego pałacu można wyróżnić Salę Tronową, Sypialnię Króla oraz Salę Śpiewaków. 

Sala Tronowa jest niemal w całości wypełniona złotem, podłogę zdobi mozaika. Wnętrze przypomina wspaniałe światynie bizantyjskie, w wyposażeniu miał być jeszcze tron z kości słoniowej.

Sypialnia królewska, w której Ludwik uwielbiał czytać i modlić się została urządzona w stylu neogotyckim. Ściany komnaty zdobione freskami o życiu Tristana i Izoldy. Uwagę w pokoju zwraca wielkie łoże ze zdobieniami na szczycie baldachimu w kształcie katedry. W bocznej kaplicy znajduje się obraz króla francuskiego św. Ludwika.

W Sali Śpiewaków odbywały się liczne koncerty muzyki Richarda Wagnera. Freski zdobiące salę ukazują życie legendarnego Parsifala. Jest to największa z komnat w całym zamku, wzorowana na zamku Wartburg w Eisenach. 

dziedziniec zamku

brama wejściowa tzw. Torbau

Król nie wpuszczał do zamku całego dworu – jedynie nieliczni wybrańcy mogli podziwiać bizantyjski przepych rezydencji. Mało kto wie, że zamek pod względem wyposażenia, należał do najnowocześniejszych budowli świata. Posiadał pierwszą prawdopodobnie w Niemczech instalację centralnego ogrzewania, windę itp. Astronomiczna suma pieniędzy przeznaczona na budowę zamku, oraz hojne sponsorowanie sztuki przez króla nie tyle bulwersowały rząd, gdyż wydawał on swoje prywatne pieniądze, co jego krewnych, którzy postanowili usunąć władcę i przejąć resztę majątku. 9 czerwca 1886 pod ich wpływem rząd podjął decyzję o aresztowaniu króla, zarzucając mu chorobę psychiczną. Ludwik przebywał w swej sypialni w Neuschwanstein, kiedy do komnaty weszła straż i komisja lekarzy oraz psychologów. Pojmali władcę i kazali podpisać akt abdykacji. W trzy dni po całym zdarzeniu ciało Ludwika II znaleziono w jeziorze Starnberg. Ludwik II, za życia nierozumiany i potępiany za rozrzutność, pozostawił Bawarii swój najcenniejszy skarb. Obecnie przychody ze zwiedzania znacznie przewyższają sumę przeznaczoną na budowę rezydencji, co rok odwiedza zamek ok. 1 milion ludzi.