 |
| kościół św. Sebalda |
Kościół św. Sebalda (
St. Sebald, Sebalduskirche) to romańsko-gotycka świątynia ewangelicka w Norymberdze, położona na Albrecht-Dürer-Platz, naprzeciwko starego ratusza. Dedykowany świętemu Sebaldowi, VIII wiecznemu pustelnikowi i
misjonarzowi, który jest patronem Norymbergi. Dawna fara górnej części
Starego Miasta, należąca do diecezji bamberskiej. Od reformacji (1525), do dnia dzisiejszego kościół należy do gminy ewangelickiej. Znany od XII w. W następnym stuleciu wzniesiono romańską, dwuchórową
bazylikę, która na początku XIV stulecia otrzymała wczesnogotyckie nawy
boczne i kaplice. W 1379 ze względu na kult św. Sebalda spoczywającego
we wschodniej części kościoła wzniesiono wielki, trójnawowy chór
wschodni zbudowany w stylu gotyku. Od strony architektonicznej łączy formy późnoromańskie (chór
zachodni, korpus nawowy), z gotyckimi (prezbiterium, kaplice boczne,
portale wejściowe). Zachował się w znacznej części gotycka dekoracja
architektoniczna i wystrój wnętrza, m.in. dwie figury Madonny z
Dzieciątkiem (XIV i XV w.), św. Krzysztofa (1442 r.), św. Katarzyny z
ok. 1320., późnogotycki nagrobek świętego Sebalda i kilka dzieł Wita Stwosza.
 |
| Po prawej stronie epitafium Pawła Volckamera, dzieła Wita Stwosza, po lewej ołtarz św. Piotra |
Epitafium Pawła Volckamera jest to pierwsze dzieło Wita Stwosza wykonane w Norymberdze (po
opuszczeniu Krakowa w 1496 roku), datowane na 1499 rok. Składa się z
trzech piaskowcowych reliefów ze scenami pasyjnymi: Ostatniej Wieczerzy,
Modlitwy w Ogrojcu i Pojmania, oraz wizerunkami fundatora i jego dwóch
żon, Apolonii i Małgorzaty. W opracowaniu płaskorzeźb Wit Stwosz
wykorzystał doświadczenia z krakowskiego okresu twórczości, co
poświadcza podobieństwo przedstawienia Ogrojca do płaskorzeźby o tej
samej tematyce z cmentarza parafii Mariackiej w Krakowie. Ponad
epitafium figury Vir Dolorum i Mater Dolorosa.
 |
| nawa boczna |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz