Dwanaście figur fundatorów w chórze zachodnim katedry w Naumburgu są w szczególności unikatowych, urzekających wyjątkową jakością artystyczną i imponujących swoją żywotnością, realizmem i ekspresją. Przedstawiają one: Gerburga, Konrada, Hermanna i Regelindę, Dietmara, Syzzo, Thimo, Ekkeharda i Utę, Gepę oraz Dietricha, którzy żyli w X i XI wieku.
W miejscu szczególnie wyróżnionym – przejściu z przęsła do strefy ołtarzowej – stoją dwie pary dobrodziejów, którym towarzyszą żony. I tak przy ścianie północnej stoją Ekkehard II i jego żona Uta, vis-à-vis starszy brat Hermann z Regelindą.
Wielokrotnie i różnorodnie interpretowani Ekkehard i Uta jako przedstawiciele arystokracji ubrani są w wytworne kostiumy z ozdobnymi broszami i innymi elementami biżuterii. Książę trzyma tarczę lekko z boku, ostentacyjnie pokazuje owinięty pasem tkaniny miecz na znak, że ma władzę ustanawiania i wykonywania prawa. Jego twarz ukazuje władcę w sile wieku, nieco otyłego, lecz energicznego; przedstawienie sugeruje, iż jest osobą zdecydowaną i mającą realną władzę. Uta, która w dobie romantyzmu i nacjonalizmu postrzegana była jako ideał Niemki, ukazana została jako osoba szlachetna i piękna, lecz sprawia wrażenie podobnie jak jej małżonek osoby wyniosłej, pewnej siebie, wysoko nobilitowanej arystokratki. Margrabina Uta wyróżnia się z tego zespołu, wydaje się pełna wdzięku, wzniosła, zdecydowana, a jednocześnie wrażliwa i tajemnicza. Uważana jest za „najpiękniejszą kobietę średniowiecza” i była pierwowzorem Złej Królowej Walta Disneya w jego filmowej adaptacji baśni „Królewna Śnieżka”, rozsławiając katedrę na cały świat.
Naprzeciwko stoją Herman i Regelinda. Margrabia ma odkrytą głowę, rozpuszczone włosy o dynamicznych lokach. W przeciwieństwie do Ekkeharda, Hermann wygląda na osobę nastawioną pokojowo. Miecz ukrywa pod tarczą. Regelinda została ukazana tu jako dama dworu. W przeciwieństwie do Uty na jej twarzy rysuje się wyraz radości, podobnie jak żona Ekkeharta twarz ma ściśle okrytą welonem i na głowie ma ozdobną książęcą koronę. Postać Regelindy należy do najsłynniejszych poloników w sztuce europejskiej. Znana jako „śmiejąca się Polka”, Regelinda była drugą córką księcia i króla Bolesława Chrobrego, która wyszła za Hermana w 1002 roku. Piastówna kieruje swój wzrok i uśmiech nie tylko ku małżonkowi i innym dobrodziejom, lecz także ku wszystkim wiernym i obecnym w chórze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz