Po dwóch zawaleniach i kolejnych odbudowach, druga konsekracja miała miejsce w 1042 roku. Poza kryptą, rozpoczętą po 1036 roku, z pierwotnej romańskiej budowli zachowały się jedynie fragmenty: okrągłe wieże chórowe z połowy XI wieku, dolne kondygnacje wież zachodnich oraz dolne partie murów transeptu z dwiema wschodnimi apsydami.
Biskup Werner von Wolkenburg, zwolennik Rudolfa, pozwolił na pochówek w katedrze w Merseburgu antykróla Rudolfa z Rheinfelden, który zmarł w 1080 roku w wyniku ran odniesionych w bitwie pod Hohenmölsen, mimo że śmierć ekskomunikowanego (1077–1080, walczącego z Henrykiem IV) był przez wielu współczesnych uważana za dopust Boży.
Późniejsze przebudowy, zwłaszcza w latach 1510–1517 za biskupa Thilo von Trotha, nadały katedrze styl późnogotycki.
Nawę główną w stylu bazylikowym przekształcono w późnogotycki kościół halowy.
Około 1490 roku w Merseburgu ustanowiono stanowisko kaznodziei katedralnego. W 1545 roku w katedrze głosił kazania Marcin Luter. Po śmierci ostatniego biskupa katolickiego, Michaela Heldinga, w 1561 roku, w Merseburgu ostatecznie zakorzeniła się reformacja.
Część budynków kurii w obrębie katedry, które zachowały się do dziś, została przebudowana w stylu barokowym po wojnie trzydziestoletniej.
Podczas nalotów alianckich na miasto, a także na pobliskie zakłady chemiczne BUNA i Leuna, północne i wschodnie skrzydło zamku, kapitularz oraz chór katedry zostały uszkodzone w czasie II wojny światowej. Katedra została odbudowana w latach 1946 - 1955.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz