Największy renesansowy kościół na północ od Alp

wnętrze jezuickiej świątyni

ołtarz główny z obrazem Archanioła Michała, patrona kościoła

Kościół Archanioła Michała to pierwsze wybitne dzieło renesansu w Monachium i zarazem największy renesansowy kościół na północ od Alp, stanowi w rzeczywistości stylistyczne przejście od renesansu do baroku. Wiele pomysłów architektonicznych, związanych z jego budową zostało zaczerpniętych z jezuickiego kościoła-matki – Il Gesu w Rzymie. Natomiast sam kościół św. Michała stał się z kolei wzorcem architektonicznym dla wielu jezuickich budowli barokowych na obszarze niemieckojęzycznym. W przeszłości był również duchowym centrum kontrreformacji w Bawarii. Kościół św. Michała jest olbrzymi, długi na 78,20 m i szeroki na 20,29 m. Wnętrze kościoła przedstawia triumf katolicyzmu jako prawdziwego chrześcijaństwa wobec błądzących protestantów. Ołtarz główny, to imponujące dzieło Wendela Dietricha, wykonane według projektu Friedricha Sustrisa w latach 1586–1589, jest trzykondygnacyjny. Centralne miejsce zajmuje w nim obraz Święty Michał w walce ze smokiem, pędzla Christopha Schwartza. W trzeciej kaplicy bocznej po prawej stronie znajduje się średniowieczny relikwiarz skrzynkowy świętych Kosmy i Damiana, patronów lekarzy i aptekarzy, wykonany ok. 1400 w Bremie i przeniesiony do Monachium w 1549 przez księcia Maksymiliana I. Świątynia, którą opiekują się jezuici, oficjalnie stanowi własność Wolnego Państwa Bawarii.