Pomnik Wielkiego Elektora w Berlinie-Charlottenburgu

Pomnik konny Wielkiego Elektora w Berlinie przedstawia elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma, który stał się znany jako Wielki Elektor (1620-1688). Jest to jedno z najważniejszych dzieł rzeźby barokowej. Pracę rozpoczął w 1696 roku Andreas Schlüter, wezwany do Berlina ze służby królowi polskiemu przez elektora Fryderyka III, późniejszego króla pruskiego Fryderyka I. Rzeźbiarz stworzył w latach 1697/98 model pomnika konnego, który przedstawia ojca klienta. Pomnik został odlany z brązu przez Johanna Jacobiego w 1700 roku. W 1703 r. wzniesiono go na dawnym Moście Długim (dziś Rathausbrücke) z nawiązaniami osiowymi do Pałacu Berlińskiego, starej katedry i dawnych stajni królewskich.

Pomnik konny Wielkiego Elektora jest wzorowany na konnym pomniku cesarza Marka Aureliusza. Ma 5,60 m wysokości, z czego 2,90 m to figura z brązu, a 2,70 m cokół.  Pomnik jest wykonany z patynowanego brązu na podstawie z białego marmuru. Wielki Elektor siedzi na swoim kroczącym koniu, nosi antyczną rzymską zbroję, ale także współczesną perukę pełnej długości. W lewej ręce trzyma wodze, a w prawej ręce buławę, na siodle po lewej stronie wisi berło. Z prawej strony płaskorzeźba z alegorycznym przedstawieniem Elektoratu, otoczona personifikacją Szprewy, Geniuszem Pokoju z planem Długiego Mostu przed Pałacem Berlińskim. Po lewej stronie płaskorzeźba z personifikacją królewskości przed alegorią wiary, Herkulesa (siły) i Mucius Scaevola (męstwa). Na froncie tabliczka inskrypcyjna z kartuszem herbowym. 

U dołu pomnika czterech przykutych łańcuchami niewolników na marmurowych cokołach z których emanuje wiele niepokoju. Należy ich rozumieć jako uosobienie pokonanych przez Elektora wrogów (Szwecji, Francji, Imperium Osmańskiego i Polski).

 Ze względu na nasilające się naloty alianckie na Berlin pod koniec II wojny światowej rzeźba została w 1943 roku przetransportowana barką do portu Ketzin/Hawela i zabezpieczony. Po zakończeniu wojny pomnik miał zostać przetransportowany drogą wodną z powrotem do Berlina. Zimą 1947/48 ciężka rzeźba konna zatonęła wraz z czterema rzeźbami niewolników w jeziorze Tegel, gdzie pozostała w półgłębokiej wodzie aż do wydobycia w listopadzie 1949 r. 

Sam Berlin został wówczas podzielony. We wrześniu 1950 roku władze socjalistyczne w Berlinie Wschodnim kazały wysadzić w powietrze barokowy pałac z większością cennego wyposażenia artystycznego, który można było odbudować, niszcząc w centrum Berlina główne dzieło architektoniczne Schlütera. Dla Senatu Berlina Zachodniego przeniesienie pomnika do sektora wschodniego nie wchodziło już w rachubę. Na otwarcie Festiwalu Berlińskiego w 1951 roku na głównym dziedzińcu Pałacu Charlottenburg stanął pomnik. 

Pomnik konny Wielkiego Elektora został przedstawiony na znaczku 1 marki niemieckiej z 1956 r. W 1967 r. głowa pojawiła się na znaczku o wartości 20 fenigów. Pomnik Wielkiego Elektora można go uznać za jedno z najwybitniejszych dzieł rzeźbiarskich na świecie.

Jeśli podobał Ci się mój post, możesz mi postawić kawę! Kliknij!  Dzięki! 

buycoffee.to/propatria