 |
| Madonna Mediolańska |
W 1164 roku Fryderyk Barbarossa udał się do Mediolanu na wyprawę, w wyniku której przeniósł do Kolonii rzeźbę NMP i relikwie Trzech Króli, traktując zdobycze jako ważny atut w wysiłkach o odnowienie cesarstwa Karola Wielkiego. Cesarz przekazał zdobycze arcybiskupowi kolońskiemu Rainaldowi z Dassel i tak rzeźba zadomowiła się w katedrze kolońskiej. Te dary uczyniły to miasto ważnym punktem docelowym średniowiecznych pielgrzymek.
Pierwotna rzeźba została zniszczona prawdopodobnie w wyniku pożaru dawnej romańskiej katedry. Obecna gotycka rzeźba ma związek z kolońskim warsztatem, który działał na przełomie XIII i XIV wieku i brał udział we wznoszeniu gotyckiej katedry. Jest to figura naturalnej wielkości (1,61 m) wykonana z drewna orzechowego. Przedstawia Maryję trzymającą w lewej ręce Dzieciątko. Postacie patrzą na siebie nawzajem; na ich twarzach widoczny jest delikatny uśmiech. Dzieciątko trzyma w lewej ręce jabłko. Jest to wczesny przykład rzeźby typu ikonograficznego znanego wcześniej we francuskiej rzeźbie architektonicznej. Typ ten charakteryzuje się dynamizmem, podkreślonym przez charakterystyczne, specyficzne dla wczesnego gotyku esoidalne wygięcie ciała Maryi oraz "warstwowe" nałożenie szat. Dodam tylko, że większość zwiedzających katedrę nie ma świadomości, że mija dość ważny dla kultu i historii katedry obiekt.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz