Zabytkowe wyposażenie kościoła św. Marcina (Wielki)

Grupa Ukrzyżowania i kamienna chrzcielnica

1. Z pierwotnego wystroju kościoła św. Marcina (Wielki) w Kolonii zachowała się późnogotycka Grupa Ukrzyżowania – krucyfiks z Chrystusem i figury Marii i Jana Ewangelisty. Pierwotnie stanowiły część ołtarza z 1509 roku, fundacji rajcy miejskiego Johanna von Aich. Rzeźby wykonał Tilman van der Burch. Do najstarszych zabytków należy kamienna chrzcielnica z pierwszej połowy XIII wieku. Wykonana jest z jasnego wapienia ma formę oktagonalną. Od strony zewnętrznej jest bogato rzeźbiona. W narożach u góry lwie głowy, w górnej części fryz ze stylizowanymi gałązkami z listkami winnej latorośli. Powyżej duże, stylizowane kwiaty.

Grób Pański

2. Obok znajduje się Grób Pański – pełnoplastyczna figura Chrystusa złożonego do grobu w otoczeniu Nikodema, Marii Salome, Marii Magdaleny, Marii, Jana Ewangelisty i Józefa z Arymatei. Dzieło to ma charakter narracyjny, ukazuje scenę momentu złożenia Jezusa do grobu, obrazują to Nikodem i Józef z Arytamei, którzy kładą prześcieradło z ciałem Chrystusa na grobie. Maria Salome kieruje swój wzrok ku Nikodemowi, pozostali opłakują i adorują Zbawiciela. Dzieło to ma charakter dewocyjny, skierowane dla odbiorców aby oni włączyli się w adorację ciała Chrystusa. Taka forma upowszechniła się we Francji i krajach Rzeszy w XIV–XVI wieku. Dzieło to datowane na początku XVI wieku przypisywane jest Jochannowi von Aich, lub jego warsztatowi. 

figura Chrystusa Ubiczowanego

3. Kolejną rzeźbą związaną prawdopodobnie z warsztatem van der Burcha jest ponadnaturalnej wielkości, drewniana figura Chrystusa Boleściwego, datowana na początek XVI wieku. 

figura św. Elifiusza

4. Do najstarszych dzieł z XII wieku obecnego wystroju należy figura świętego Elifiusza, drugiego patrona świątyni. Trzyma się za głowę, bowiem według legendy został ścięty z polecenia cesarza Juliana (niektóre źródła twierdzą, że przez samego cesarza), a następnie podniósł głowę i trzymając ją rękami udał się do miejsca swego pochówku. Trochę makabryczne, ale tak twierdzą podania z Acta Sanctorum.